Η συντονίστρια του πάνελ κ. Mary Kaldor, καθηγήτρια για ζητήματα Παγκόσμιας Διακυβέρνησης στο LSE, επεσήμανε ότι οι επιχειρήσεις της Ρωσίας στη Σύρια αποτέλεσαν τον προάγγελο της εισβολής της στην Ουκρανία ιδιαίτερα από τη στιγμή που η Δύση δεν αντέδρασε τότε δυναμικά στην παρέμβαση Πούτιν.
Ο δρ. Omar Hallaj, Συνιδρυτής και σύμβουλος στο Syria Project, περιέγραψε με ενάργεια τα σημαντικότερα πολιτικά γεγονότα των τελευταίων μηνών αναδεικνύοντας τα πιεστικά διλήμματα που αντιμετωπίζει η ηγεσία της Δαμασκού η οποία στηρίζει τη Ρωσία στο θέατρο της Ουκρανίας με την ελπίδα ότι ο Πούτιν δεν θα αναγκαστεί να αποσύρει δυνάμεις του από το συριακό έδαφος, εξέλιξη που θα ευνοήσει τους σχεδιασμούς της Τεχεράνης. Τόνισε ακόμα ότι η έλλειψη οικονομικών πόρων από πλευράς του επίσημου συριακού καθεστώτος το έσυρε στο αίτημα για παροχή βοήθειας από το Ιράν το οποίο όμως την αρνήθηκε καλώντας τη Δαμασκό να επιδείξει ευελιξία στις διαπραγματεύσεις για το μέλλον των εδαφών που ελέγχει.
Ο ίδιος ομιλητής περιέγραψε συνοπτικά τις βασικές τάσεις των συζητήσεων που λαμβάνουν χώρα ενόψει της κατάρτισης νέου Συντάγματος όπου, από τη μια πλευρά οι συντηρητικοί κύκλοι επικεντρώνονται σε θέματα ταυτότητας του κράτους ενώ από την άλλη, οι πιο προοδευτικοί εκπρόσωποι στρέφουν την προσοχή τους στην ανάγκη σωστού επικαθορισμού των ρόλων/αρμοδιοτήτων του κράτους.
Στη συνέχεια έλαβε το λόγο η κ. Rim Turkmani, Ερευνήτρια στo LSE, η παρέμβαση της οποίας περιεστράφη γύρω από την ανάγκη διασύνδεσης των πρωτοβουλιών της Γενεύης με τα προγράμματα αναπτυξιακής βοήθειας τα οποία εξελίσσονται στη Συρία αλλά επί τη βάσει συνεκτίμησης της προόδου της χώρας σε κρίσιμους δείκτες σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ελευθερίας του τύπου.